Парафія Пресвятої Діви Маріі Неустанної Допомоги, Бровари

Парафия Божьей Матери Ченстоховской. Мариуполь.

пʼятницю, 31 січня 2014 р.

Екуменічний Молебень – 2014


31 січня (п'ятниця) – 17:00 в церкві Протестантів-Баптистів
1 лютого (субота) – 18:00 в Католицькому костьолі – молитва з Братами Баптистами
2 лютого (неділя) – 9:00 в Католицькому костьолі – молитва з Братами Православними

За докладнішою інформацією можна звертатись до:
Отець Лаврентій 096-8096441
Отець Олександр 098-3895481
Отець Андрій 067-9794698
Пастор Володимир 067-2638402
пані Галина Костюмінська – парафіяльний секретар 098-9932227

Розпорядок Богослужіння в костьолі

1 - 2 лютого 2014 Р. Б.

Екуменічний Молебень – 2014
Парафія Божого Тіла в Ружині
Орден Святого Павла Першого Пустельника

1. вступне слово привітання
(спільно, ми і запрошені)
2. пісня на початок - БОЖЕ, ЦЕРКВУ ОБДАРУЙ
Пр. Боже, Церкву обдаруй * Єдністю і миром.
1. Я зрадів, як мені сказали: *
“Ходімо до дому Господа!”
Отож стою біля Твоїх брам: *
Новий Єрусалиме, свята Церкво.
2. О, Єрусалиме, місто миру, *
В тобі всі мир знаходять.
Приходять сюди племена, *
Щоб славити Ім`я Господнє.
3. Просимо миру для Твого люду, *
Нехай буде в безпеці, хто Тебе любить.
Для братів і ближніх наших *
Просимо благ від Тебе.

3. Літургійний вступний обряд
Священик: В ім'я Отця і Сина і Святого Духа.
Вірні: Амінь.
Священик: Любов Бога Отця, благодать Господа нашого Ісуса Христа і дар єдності в Святому Духові нехай буде з усіма вами.
Вірні: І з духом Твоїм.
4. Молитва
Священик: Молімося. (хвилина тиші) Всемогутній, вічний Боже, Ти збираєш розсіяних, а зібраних зберігаєш у єдності. Поглянь милостиво на паству Твого Сина і вчини, щоб усі, кого освятило одне Хрещення, об’єдналися в істинній вірі та братерській любові. Через Христа, Господа нашого.
Вірні: Амінь.
5. Літургія Слова:
Читання
Лектор читає з амвона читання, яке всі слухають сидячи. Щоб відзначити кінець читання, лектор додає: Слово Боже.
Вірні: Богу подяка.
Псалом
Кантор співає псалом, а всі повторюють приспів.
Євангелія
Потім настає спів Алілуя перед Євангелієм. Слів Євангелія слухаємо стоячи. Перед Євангелієм священик мовить: Господь з вами.
Вірні: І з духом твоїм.
Священик: Читання Святого Євангелія від Матея, (Марка, Луки, Йоана).
Вірні: Слава Тобі, Господи.
Вірні чинять знак хреста на чолі, устах і грудях. На знак того, щоб Боже Слово сприйняли розумом, могли проголошувати своїми устами і носили у своєму серці.
Після Євангелія священик мовить: Слово Господнє.
Вірні: Слава Тобі, Христе.

6. символ пустої чаші i патени
пояснення (в зв’язку з прочитаним біблійним словом)
7. Проповідь
8. Молитва Вірних
1 - Лектор: Молімося за усіх людей, які щоденно страждають з приводу біди та голоду. Їхня невпевнена ситуація часто причиняється до поділів; нехай Христова Любов поверне їм справедливість та мир. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.
Орраністий: Почуй голос мій, почуй голос мій. Господи, де Ти є?
Вірні: Почуй голос мій, почуй голос мій. Прийди і вислухай мене.

2 - Лектор: Молімося за усіх тих, які боряться за освіту суспільства. Нехай їчнє прагнення знання будує мости поміж нашими Церквами i поверне взаємну повагу незалежно від цього, що нас розрізняє. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.
Орраністий: Почуй голос мій
3 - Лектор: Молімося за усіх тих, які боряться за гідність і права чоловіків та жінок. Нехай Божа Подоба буде вшанована в кожному чоловікові та в кожній жінці. Пам’ятаємо в особливий спосіб про потребу рівнозначної можливості до праці, дібр та послуг. Прямуючи до „єдності у Христі”, приймімо дари як від чоловіків, так і від жінок. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.

Орраністий: Почуй голос мій
4 - Лектор: Молімося за молодих людей, котрі хворіють, i за тих, котрі дбають про здоров'я дітей. Піклуймося про дітей так, якби це ми робили для самого Ісуса. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.
Орраністий: Почуй голос мій
5 - Лектор: Молімося за жінок, які очікують на народження дитини i про їхнє здоров'я. Oгорнімо особливою опікою тих матерів, котрі під серцем носять нове життя i котрих любов до дітей пригадує нам про єднаючу Любов Бога. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.
Орраністий: Почуй голос мій
6 - Лектор: Молімося за тих, котрі боряться зі снідом, маларією та іншими хворобами. Почуймо голос тих, які є позбавлені гідного життя, i працюймо разом в творенні світу, в якому кожній людині виявляється повага i піклування, i в якому ніхто не є вилученим. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.
Орраністий: Почуй голос мій
7 - Лектор: Молімося за усіх, котрі страждають в наслідок неправельного користання з натуральних засобів середовища i за усі види природи. Веди нас врівноважено у відношенні до середовища, щоб ми жили в єдності з усім створінням. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.
Орраністий: Почуй голос мій
8 - Лектор: Молімося за тих, які розвивають міжнародну солідарність i світове партнерство. Підтримуючи справедливу економіку i повернення заборгованності, хочемо жити в правді. Милосердний Боже, вислухай нашу молитву.
Орраністий: Почуй голос мій

9. пісня - БОГ Є ЛИШЕ ОДИН
Бог є лише один, а тут є Божий дім. *
Браття і сестри, преклоніть коліна, *
Разом славім Його.
 Пр. Місце це вибрав Бог, щоби почути нас. *
Пісню співаймо Господу – Творцеві, *
Богу віддаймо честь. / 2р.

10. коментар до Господньої Молитви - запрошені
11. спонтанні інтенції-наміри – усі зібрані по черзі
12. Молитва Господня - Отче наш
(мелодія урочиста)
Отче наш, Отче наш, Отче наш,
що єси на небесах, *
нехай святиться Iм’я Твоє, * Отче наш,
нехай прийде Царство Твоє, *
нехай буде воля Твоя,
як на Hебі, так і на землі. * Отче наш,
Хліб наш насущний дай нам сьогодні *
і прости нам провини наші, *
як і ми прощаємо * винуватцям нашим. *    
Отче наш, Отче наш, Отче наш,
І не введи нас у спокусу, *
але визволи нас від лукавого. Отче наш.

13. Передання знаку миру
14. подяка - (спільно, ми і запрошені)
15. промова запрошених
16. Молитва на завершення - (запрошені)
Священик: Молімося. (хвилина тиші) Милосердний Боже, разом з усіма тими, які закликають Ім'я Господа чуємо, що Ти закликаєш нас до святості. Ти вчинив нас вибраним плем’ям, царським священством, святим людом. Міццю Свого Святого Духа зєднай нас разом в сопричасті святих i зміцни до виконання Твоєї Волі i до проголошення могутніх діл Ісуса Христа, Господа нашого. Котрий з Тобою і Святим Духом живе і Царює Бог на віки вічні.
Вірні: Амінь.
17. Благословення
18. коляда на завершення - НОВА РАДІСТЬ СТАЛА
1. Нова радість стала, яка не бувала: *
Над вертепом звізда ясна на весь світ засіяла.
2. Де Христос родився, з Дiви воплотився, *
Як чоловiк пеленами убого повився.
3. Пастушки з ягнятком перед тим Дитятком *
На колінця припадають, Царя Бога вихваляють.
4. Ангели спiвають, честь Йому складають, *
І на небі, i на землi мир проповідають.
5. I ми теж спiваймо, Христа величаймо *
Сина Діви Пресвятої щиро всі благаймо.
6. Просим Тебе, Царю, просимо всі нині: *
Даруй волю, щастя, долю нашій неньці Україні.
7. В мирі проводити, Тобі угодити *
І з Тобою в Твоїм Царстві на вік віків жити.
**********************************
Поштова адреса:
вул. Леніна, 15
13601 смт. Ружин;
Житомирська обл.
Парафіяльний телефон: +38 – 04138 - 31660

Настоятель - О. Лаврентій Ян Жезіцький OSPPE
моб. тел.: 096-8096441
098-8178628
093-4571341
+48-880780611
SKYPE: laurentius270578

Вікарій - О. Олександр Кушлак OSPPE
моб. тел.: 098-3895481
063-3043664
SKYPE: saniokosppe

постулант - Бр. Миколай Омельченко OSPPE
моб. тел.:  096-3924087

SKYPE: darkasassin96

Dzień Życia Konsekrowanego

2 lutego Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. W ten sposób cały lud Boży przeżywa na nowo to, co wydarzyło się w świątyni Jerozolimskiej - Maryja wraz z Józefem ofiarowała Dzieciątko Jezus Bogu Ojcu, a Symeon ogłosił, że nowo narodzony Syn Boży jest Światłem świata i Zbawieniem narodów.
W 1997 r. Jan Paweł II właśnie w to święto ustanowił Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, stwarzając okazję do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu. Matka Najświętsza ofiaruje Panu Bogu największy Dar, jaki otrzymała - Syna, Jezusa Chrystusa, a tym samym składa w ofierze siebie. Podobną ofiarę, z siebie samych w miłości do Chrystusa, składają osoby konsekrowane. Podkreślił to Jan Paweł II, mówiąc: "Ofiarowanie Jezusa staje się wymowną ikoną całkowitego oddania własnego życia dla tych, którzy powołani są, aby odtworzyć w Kościele i w świecie, poprzez rady ewangeliczne «charakterystyczne przymioty Jezusa, dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo»" (Vita consecrata, nr 1).

W orędziu na I Dzień Życia Konsekrowanego Ojciec Święty określa jego potrójny cel.
Odpowiada on po pierwsze, osobistej potrzebie uroczystego uwielbienia Pana i dziękczynienia za wielki dar życia konsekrowanego, życia które ubogaca i raduje Wspólnotę chrześcijańską poprzez swoje wielorakie charyzmaty oraz poprzez budujące owoce tak wielu istnień, całkowicie oddanych dla sprawy Królestwa.
Dzień Życia Konsekrowanego ma - po drugie - za zadanie przyczynić się do poznania i do szacunku dla życia konsekrowanego ze strony ludu Bożego.
Trzeci powód odnosi się bezpośrednio do osób konsekrowanych, zaproszonych do wspólnych i uroczystych obchodów niezwykłych dzieł, których Pan w nich dokonał, aby odkryć jeszcze bardziej w świetle wiary blaski tego Bożego piękna, które przez Ducha promieniują w ich sposobie życia, oraz aby jeszcze żywiej uświadomić sobie ich niezastąpioną misję w Kościele i w świecie.
Zakonnica klauzurowa"Życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła jako element o decydującym znaczeniu dla jego misji, ponieważ wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego oraz dążenie całego Kościoła-Oblubienicy do zjednoczenia z jedynym Oblubieńcem" - podkreśla Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Vita consecrata. "Życie konsekrowane nie tylko w przeszłości było pomocą i oparciem dla Kościoła, ale stanowi cenny i nieodzowny dar także dla teraźniejszości i przyszłości ludu Bożego, ponieważ jest głęboko zespolone z jego życiem, jego świętością i misją".

Historia Kościoła pokazuje, że w każdym czasie są ludzie, którzy na wzór ewangelicznej Marii pragną "obrać lepszą cząstkę" - podejmują życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, by sercem czystym i niepodzielnym służyć Chrystusowi Panu i bliźnim. Historia ukazuje, że życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie pozwala na osiągnięcie miłości doskonałej.

Praktykowanie rad ewangelicznych stanowi oś życia zakonnego. Składane śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa dotykają trzech podstawowych dziedzin życia.
Pierwszy - ślub czystości - jest wyborem Chrystusa jako jedynej miłości i dlatego wiąże się z dobrowolną rezygnacją z życia małżeńskiego. Ta miłość oblubienicy do Oblubieńca znajduje swoje przedłużenie w miłości do tych, których wszyscy opuścili.

Ślub ubóstwa jest odpowiedzią życia konsekrowanego na powszechnie obecną dzisiaj "materialistyczną żądzę posiadania, lekceważącą potrzeby i cierpienia słabszych i wyzutą z wszelkiej troski o zachowanie równowagi zasobów naturalnych" (Vita consecrata, nr 89).

Ślub posłuszeństwa związany jest natomiast z kulturą wolności, ściśle związaną z szacunkiem dla osoby ludzkiej, z pomniejszaniem obszarów niesprawiedliwości i przemocy. "Posłuszeństwo właściwe dla życia konsekrowanego ukazuje w sposób szczególnie wyrazisty posłuszeństwo Chrystusa wobec Ojca i opierając się na tej właśnie tajemnicy, poświadcza, że nie ma sprzeczności między posłuszeństwem a wolnością" (Vita consecrata, nr 91).

Powołanie do życia zakonnego jest radą, do której wzywa nas Jezus Chrystus. Rady ewangeliczne, w ich wielości, są proponowane wszystkim uczniom Chrystusa. Doskonałość miłości, do której są powołani wszyscy wierni, nakłada na tych, którzy w sposób wolny przyjmują wezwanie do życia konsekrowanego, obowiązek praktykowania ubóstwa i posłuszeństwa oraz czystości w bezżenności dla Królestwa.
Zakony wyrastały w historii Kościoła, powstawały w nim i jemu służyły. Chrześcijanie pragnący żyć w całkowitej zgodzie z ideałami swojej religii, zasilali źródło Kościoła zagrożonego stale przez oschłość i zepsucie. Zakony są ważną cząstką Kościoła. Zapotrzebowanie na ich działalność nie maleje, lecz wręcz przeciwnie - rośnie. Jan Paweł II w czasie spotkania z zakonami na Jasnej Górze 5 czerwca 1979 r. stwierdził, że bez zgromadzeń zakonnych, bez życia poświęconego Bogu poprzez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa Kościół nie byłby w pełni samym sobą. "Wasze domy - mówił Ojciec Święty - powinny być przede wszystkim ośrodkami modlitwy, skupienia i dialogu, osobistego i wspólnotowego z tym, który jest i ma pozostać pierwszym i naczelnym rozmówcą w każdym waszym pracowitym dniu".

W 2001 r. obchody Dnia Życia Konsekrowanego skupiały się wokół zakonów kontemplacyjnych; w 2002 r. - wokół instytutów świeckich; w 2003 r. Kościół zachęcał do przyjrzenia się powołaniu kobiet konsekrowanych. W roku 2004 r. podjęta została refleksja wokół ślubu czystości. IX Dzień Życia Konsekrowanego w 2005 r. dotykał drugiego ze ślubów - ślubu ubóstwa, a w roku 2006 Dzień ten skupiał się na radzie i ślubie ewangelicznego posłuszeństwa. W 2007 r. tytuł listu Episkopatu Polski z okazji Dnia Życia Konsekrowanego brzmiał: "Przypatrzmy się powołaniu naszemu". W 2008 r. polscy biskupi skierowali do wiernych list zatytułowany "Osoby konsekrowane w służbie człowiekowi w potrzebie". W 2009 r. Dzień Życia Konsekrowanego obchodzony był pod hasłem "Otoczmy troską życie". W roku 2010 r. wskazywano na osoby konsekrowane jako świadków miłości, a rok później wskazywano na pragnienie doskonałości, które ożywia wszystkie osoby konsekrowane. W 2012 r. hasłem XVI Dnia Życia Konsekrowanego były słowa: "Życie konsekrowane w Kościele, naszym domu". Nawiązywało ono do hasła przeżywanego wówczas roku duszpasterskiego "Kościół naszym domem". W 2013 r. hasłem XVII Dnia Życia Konsekrowanego były słowa: "Ku pełni życia w Chrystusie".

W 2014 r. obchodzimy XVIII Dzień Życia Konsekrowanego.

Błogosławieni - Dzień Życia Konsekrowanego

Z okazji zbliżającego się Dnia Życia Konsekrowanego 



Błogosławieni i radośni... !

Błogosławione osoby konsekrowane, które dobrze wiedzą Komu zaufały i które z pasją i bez przerwy szukają Boga.

Błogosławione osoby konsekrowane, które szukając Boga całym sercem, odnalazły się pośród ubogich i pozwoliły się przez nich ewangelizować..

Błogosławione osoby konsekrowane, które w świecie podzielonym i pełnym konfliktów, opowiadają się ze zdecydowaniem za braterstwem i które poszukują wpierw Królestwa Bożego, jak czynił to Jezus.

Błogosławione osoby konsekrowane, które nie rezygnują ze swej wolności i zachowują z dumą własną godność, nie uzależniając się od niczego ani od nikogo, co nie byłoby Bożą wolą w ich życiu czy też cierpieniem maluczkich.

Błogosławione osoby konsekrowane, które stają się świadkami i które każdego dnia rezygnują z bycia mistrzami i uczonymi, aby być uczniami zawsze gotowymi słuchać Jezusa i podążać za Nim w zażyłej relacji.

Błogosławione osoby konsekrowane, które pielęgnują duchowość wcieloną i zaangażowaną i które nie krążą niepotrzebnie, aby dotrzeć do celu przed czasem.

Błogosławione osoby konsekrowane, które uczyniły z komunii prawdziwą misję i które nie szczędzą trudów w tworzeniu pomostów i wyznaczaniu właściwych ścieżek.

Błogosławione osoby konsekrowane, które nie nalegają na trwanie w „stanie doskonałości" i w „ucieczce od świata", ale budują w codzienności życia, na ulicy i pośród ludzi najwspanialsze sanktuarium, ponieważ są one obdarzone powołaniem samarytańskim.

Błogosławione osoby konsekrowane, które czują się wezwane przez teraźniejszość, przez dzień dzisiejszy, wyznaczający specyficzne zadanie, i które nie wypalają się wypatrując cieni przeszłości i zawzięcie odrzucając nowoczesność.

Błogosławione osoby konsekrowane, które z radością pragną uczestniczyć w Boskiej symfonii głoszącej wszystkim sprawiedliwość, pokój i jedność stworzenia.

Błogosławione osoby konsekrowane, które obrały za własną opcję życiową podążanie w surowym ubóstwie, aby w ten sposób oskarżyć chory konsumizm pozbawiający nas godności osób ludzkich oraz wstydliwą nierówność, która kompromituje tę małą planetę zwaną ziemią.

Błogosławione osoby konsekrowane, które czynią z ich charyzmatów otwartą dłoń w imię Boże skierowaną ku ludzkości, i które umieją mówić „tak" i „nie" po wspólnym rozeznaniu.

Błogosławione osoby świeckie, które pielgrzymują w jedności z nami i, z tym samym zaangażowaniem, dzielą wraz z nami marzenie o braterstwie.

Ponieważ ujrzą Boga...

(tekst A. F. Barrajon - Mercedario)

середу, 29 січня 2014 р.

Jak jednym prezentem wzruszyć kobietę?


YouTube.pl / DEON.pl / mm

W ubiegłoroczne święta pewienmężczyzna postanowił sprawić swojej narzeczonej prezent, który chwyci ją za serce. Choć nie było to łatwe, w sekrecie naprawił ukochanego misia z dzieciństwa. Jej reakcja jest bezcenna.


Od czasu kiedy pojawił się w internecie, ten filmik widziało już ponad 1 mln osób. Jak pisze jego twórca: "Chciałem mojej narzeczonej podarować coś pięknego, co ją wzruszy i pokaże jak bardzo mi na niej zależy".

Kiedy zdecydował się już, że podaruje jej ukochanego misia "Whitey", którego dostała jeszcze jako prezent, kiedy jej matka była w ciąży, nie wiedział, jak bardzo wzruszy tym swoją przyszłą żonę.

A zadanie nie było łatwe, ponieważ pluszak był w opłakanym stanie. Podarty na dwie części, bez ucha, nosa i oczu - stanowił wyzwanie nawet dla profesjonalnych firm, zajmujących się rekonstrukcją starych maskotek.

Po długich poszukiwaniach w internecie, w końcu udało się odnaleźć oryginalny wzór niedźwiadka, którego następnie mężczyzna starannie odtworzył. Kiedy narzeczona zorientowała się, co znajduje się w kartonie z prezentem... z resztą, zobaczcie sami!




Czytaj dalej...

вівторок, 28 січня 2014 р.

Інформаційна розсилка новин за 28 січня 2014 р.

Папа Франциск: Молитва прославлення чинить нас плідними

Вівторок, 28 січня 2014, 15:17 Папа Франциск
Про важливість вміння прославляти Господа Бога, не впадаючи у формальність, пригадав Папа Франциск у вівторок, 28 січня 2014 р., під час проповіді в каплиці резиденції «Дім святої Марти», коментуючи біблійний уривок, який розповідає про радісний танець Давида перед Ковчегом Завіту, що був уприсутненням Бога серед Свого вибраного народу.
ДЕТАЛЬНІШЕ...

Україна не захотіла супу,- вважає нунцій в Україні Томас Е. Ґалліксон

Вівторок, 28 січня 2014, 12:27 Україна
У своєму блозі нунцій в Україні Томас Едвард Ґалліксон продовжує публікувати думки про ситуацію в Україні. Цього разу він звернувся до уривку зі Старого Завіту про Ісава, який продав первородство за тарілку сочевиці. Використовуючи цей образ, нунцій вважає, що Україна відмовилась від тарілки супу, тобто від спокуси. Пропонуємо вам уривок з його роздумів.
ДЕТАЛЬНІШЕ...

День богопосвяченого життя з Папою Франциском - наживо

Вівторок, 28 січня 2014, 10:42 Україна
2 лютого на телеканалі "EWTN-Україна" у свято Стрітення Господнього Церква відзначає XVIII Всесвітній день богопосвяченого життя. Пряма трансляція Святої Меси з Ватикану під проводом Папи Франциска об 11.00.
ДЕТАЛЬНІШЕ...

«Комунікація на службі справжній культурі зустрічі»

Вівторок, 28 січня 2014, 09:42 Офіційні документи
Звернення Папи Франциска з нагоди 48-го Всесвітнього дня засобів масової комунікації (повний текст).
ДЕТАЛЬНІШЕ...

Спомин святого Томи Аквінського

Вівторок, 28 січня 2014, 00:00 Святі
«Його наука просто чудесна. Він просвітив Церкву більше, ніж усі інші вчителі…» - сказав Папа Йоан XXII, коли проголошував Тому з Аквіно Святим.

Папа затвердив нові беатифікаційні декрети

28/01/2014
27 січня  під час зустрічі з кардиналом Анджело Амато, префектом Конгрегації з канонізації святих, Папа Франциск затвердив декрети, що стосуються визнання чеснот мучеництва і героїзму кількох кандидатів до беатифікації. 
Детальніше...

28/01/2014
25 січня в архікатедральному храмі в Мінську відбулися єпископські свячення о. Юрія Кособуцького, призначеного єпископом Мінсько-Могильовської архідієцезії. 
Детальніше...

Папа власноручно написав листа у Міжнародний день пам’яті жертв Голокосту

28/01/2014
Ніколи більше жаху Голокосту, який є ганьбою для людства, написав Папа Франциск 27 січня у Міжнародний день пам'яті жертв Голокосту в листі до свого друга, рабина Буенос-Айреса Авраама Скорка. 
Детальніше...

Piosenka filozoficzna - czyli katolicki CeZik


2rybyKs. Bartłomiej Kot

Ks. Bartłomiej Kot jako gitarzysta, wokalista i chór wykonuje utwór "Św. Tomasz z Akwinu" z cyklu "Piosenka filozoficzna" autorstwa... ks. Bartłomieja Kota.


Tomasz z Akwinu - filozof scholastyczny, teolog, członek zakonu dominikanów. Był jednym z najwybitniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa. Święty Kościoła katolickiego; jeden z doktorów Kościoła, który nauczając przekazywał owoce swej kontemplacji.

Ksiądz Bartłomiej jest wikarym w parafii pw. św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Oleśnicy, w diecezji wrocławskiej. Choć ma sporo obowiązków duszpasterskich, znajduje czas na twórczość muzyczną.




Czytaj dalej...

Czułość i obecność


eSPePrzemysław Radzyński

Ojciec to ten, który kocha. Dlatego rodzi, dlatego towarzyszy, dlatego zależy mu na wzroście i dojrzewaniu dziecka. - o biologicznym i duchowym ojcostwie opowiada o. Tomasz Jędruch SP, rektor Seminarium Zakonu Pijarów w Krakowie.


Kim jest ojciec?

Ojciec jest tym, który daje życie i stwarza - nieustannie. Ale na tym zadanie ojca się nie kończy. Jest  on tym, który to życie podtrzymuje i ciągle tworzy. Sprawia, że to życie rozwija się, wzrasta, dojrzewa, że dochodzi do momentu kiedy nowy człowiek staje się samodzielny, ukształtowany, dojrzały i później sam może podejmować wybory, przyjmować nowe role.

Dzisiejsi ojcowie spełniają taką rolę?

Bywa różnie. Możemy dziś zobaczyć ojców, którzy realizują swoją misję - robią to bardzo dobrze, na różne sposoby. Są też i tacy, którzy tej roli nie wypełniają, albo redukują pojęcie ojcostwa do  uczestnictwa w poczęciu dziecka. Później ograniczają się do  roli,  np. zarabiania na życie dla rodziny, zainteresowania dzieckiem tylko przy wyjątkowych okazjach, do roli "straszaka" lub "egzekutora"; nie przyjmują roli tego, który JEST przy dziecku a potem przy młodym człowieku. Przez to, nie dają mu tego wszystkiego, dzięki czemu może wzrastać i dochodzić do samodzielności.

Jakie cechy wyróżniają ojca?

Ojciec to ten, który kocha. Dlatego rodzi, dlatego towarzyszy, dlatego zależy mu na wzroście i dojrzewaniu dziecka. Czym ta miłość się wyraża? Najpierw przez obecność. Dalej ojciec to ten, który jest czuły i wymagający jednocześnie oraz … oddający siebie. W tych cechach obecna jest też praca dla rodziny. To ważny element nie tylko ze względu na utrzymanie dziecka, ale także ze względu na to, że również w ten sposób wyraża do niego miłość.

Rozumiem, że ta perspektywa ojcostwa dotyczy nie tylko fizycznego rodzicielstwa, bycia biologicznym ojcem, ale jest znacznie szerszym pojęciem?

W takim wymiarze patrzę na ojcostwo ze względu na fakt, że jestem kapłanem, pijarem. Jak mówiłem, ojcostwo jest rodzajem tworzenia, zatem można zrodzić człowieka nie tylko do życia, ale też do wiary, do dojrzewania w samodzielnym wyborze Chrystusa i pójścia za Nim. Każdy mężczyzna powołany jest do tego, by kształtował do życia wartościami - miłością, dobrocią, przebaczeniem i szeregiem pozostałych cnót.

Skupmy się na chwilę na ojcostwie biologicznym. Jakich ojców potrzebuje dzisiejszy świat, dzisiejsza młodzież?

Kiedyś przeczytałem takie kameruńskie powiedzenie: "Żeby być dobrym wychowawcą, trzeba być równocześnie czulszym od matki i twardszym od kamienia". To jest pewien ideał. Z jednej strony każdy z nas potrzebuje miłości, która jest obecnością i czułością. Ale do dobrego wychowania potrzeba też stawiania granic i wymagań.

Na czym polegałaby wtedy czułość ojcowska?

Na obecności z dystansem. Dziecku wystarczy świadomość, że on jest, że może na niego liczyć. Daje poczucie bezpieczeństwa, bo jest obecny, cały czas jest przy nim blisko. Z drugiej strony ojciec powinien dawać dużo wolności i możliwości próbowania. Dziecko powinno podejmować wyzwania, nawet gdy się lęka. Ojciec nie może wszystkiego zrobić za nie, ale ma mobilizować, popchnąć kiedy trzeba, czuwać.

Ideałem ojcostwa dla osób wierzących jest Bóg Ojciec. Ale proszę powiedzieć od kogo, na takim ludzkim poziomie, mamy się uczyć dzisiaj ojcostwa?

To jest bardzo złożony problem, bo na początku powiedziałem, że nie wszyscy ojcowie realizują tę swoją misję. Ale nie bałbym się powiedzieć, żeby uczyć się od swojego ojca. Myślę, że w każdym z ojców możemy odnaleźć bardzo dobre elementy ojcostwa. Trzeba najpierw je odkryć i precyzyjnie nazwać a później uczyć się ich i nimi żyć.

Zamiast narzekać na naszych ojców, na brak ich obecności trzeba dostrzegać to, co jest w nich dobrego?

Jak będę dostrzegał dobro, to będę potrafił rozróżnić też zło. Ono wszędzie się pojawi, ale rozumiemy , że  trzeba  je zostawić. Musimy się też odwoływać do innych wzorców. Dla nas, pijarów, oczywiste jest, żeby szukać ich pośród wychowawców i nauczycieli. Wzorem wychowawcy jest sam Chrystus. Jezus pozwalał Apostołom na różne błędy, ale był przy nich, podkreślał tę obecność, a nawet zapewniał, że zostanie z nimi do końca.

Skoro już jesteśmy przy pijarach, to porozmawiajmy chwilę o tym aspekcie ojcostwa niezwiązanym bezpośrednio z biologicznym zrodzeniem dzieci. Jak realizuje się swoje powołanie do bycia ojcem będąc kapłanem, zakonnikiem?

Nasz zakon organizuje obozy wędrowne dla młodzieży. Na takich Pijar-Campach naprawdę można poczuć, że jest się tym, który kształtuje i uczy. Przykład: jesteśmy w lesie. Młodzi ludzie przybiegają z pytaniem o łazienkę, toaletę, sklep.

Nie mają gdzie podłączyć ładowarki do smartfona…

O zasięgu nie wspomnę (śmiech). Ale jak już zasłony opadły i młodzież wiedziała, że tego wszystkiego nie będzie, to naszym zadaniem było im pokazać, nauczyć ich jak w tych okolicznościach sobie poradzić. Wykonując wspólnie różne czynności  jako prowadzący, uczestniczymy w ich dojrzewaniu do samodzielności, do radzenia sobie w różnych sytuacjach, podejmowaniu wyborów. To jest piękno tych obozów - my im coś dajemy, oni przeżywają przygodę życia. Ale każdy taki wyjazd daje bardzo wiele także nam-pijarom - tym towarzyszeniem młodzieży zaspakajamy potrzeby ojcostwa. Czasem wisienką na torcie są spotkania już po obozie. Okazuje się, że przez codzienne bycie ze sobą, zwyczajne rozmowy, człowiek wraca do Boga i prosi np. o sakrament pojednania. Wtedy czuję, że jest to, to właściwe rodzenie, czuję się ojcem pełną gębą (śmiech). To zaspakaja bardzo dużo potrzeb, pragnień dobrego ojcostwa, które w nas jest.

Obecność i czułość, o których Ojciec wcześniej mówił, dotyczą także kapłanów w stosunku do wiernych?

Gdybyśmy my kapłani byli obecni - często i mocno - przy wiernych, szczególnie przy dzieciach i młodzieży, byli czuli w znaczeniu obecności z dystansem, obecni z troską i stawiający wymagania, to myślę, że duszpasterstwo dzieci i młodzieży wyglądałoby znacznie, znacznie lepiej.

No i pewnie kryzysów kapłańskich byłoby mniej?

Przede wszystkim realizowałoby się ojcostwo (śmiech).

A proszę powiedzieć z perspektywy Ojca jako rektora seminarium, jak wychowawcy seminaryjni przygotowują kleryków do bycia ojcami?

Najważniejszą rzeczą jest osobiste świadectwo. W seminarium nie ma konkretnego przedmiotu z "ojcostwa". Na bycie ojcem składają się elementy wielu różnych seminaryjnych zajęć. Jednym z nich są np. indywidualne rozmowy z ojcami duchownymi, zarówno o obrazie ojca biologicznego, jak i postrzeganiu Boga Ojca. Uświadomienie tego młodym ludziom pokazuje skąd bierze się ich rozumienie ojcostwa. Zasadniczo brać się powinno wszystkie elementy i ogólnie kształtując, pozwalać dojrzeć młodym ludziom do pełni człowieczeństwa. Wtedy będzie się dobrze przygotowanym do bycia ojcem. A w tym jest bardzo ważne osobiste doświadczenie i przekonanie, że Ojciec w niebie jest blisko, że jest czuły, ale i wymagający, pozwalający też na błędy i nieustanną naukę.


Artykuł pochodzi z Kwartalnika eSPe nr 103/2013 - Wiara czyni cudahttp://www.mojepowolanie.pl/2014,a,espe-103-wiara-czyni-cuda.htm


Czytaj dalej...
Tagi: ojcostwo

Парафія Матері Божої з Люрд в с. Зарудинці

Парафія Матері Божої з Люрд в с. Зарудинці