Сестри Монахині

Сестри Монахині, які відповіли на наше запрошення.

НАШ ЛИСТ

Najprzewielebniejsza

Matka Generalna (Prowincjalna)

O. Laurencjusz Jan Żezicki OSPPE

Probosz Parafii Bożego Ciała

i Przełożony Domu Zakonnego Ojców Paulinów w Różynie

ul. Lenina 15, 13-600 Różyn

woj. Żytomierskie

Ukraina

Prośba i Zaproszenie

         Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

         Najdostojniejsza i Wielce Czcigodna Matko Generalna (Prowincjalna). Zwracam się z pokorną prośbą, aby Matka przysłała do naszej Parafii w Różynie Sióstr dla pomocy duszpasterskiej naszym Ojcom Paulinom. Pragnę również, aby Wasze Zgromadzenie (Zakon) miało swój klasztor na terenie naszej Parafii i aby Wasz Dom Zgromadzeniowy bym stałym miejscem przebywania Sióstr, gdzie będziecie miały możliwość prowadzić swoją działalność i posługę zakonną według Waszego charyzmatu. Przez to, jako Zakon Pauliński, chcemy Wam pomóc w rozwoju Waszej tożsamości Zakonnej, abyście mogły spełniać to, do czego Pan Bóg Was powołał jako Zgromadzenie (Zakon) i tym samem chcemy zadbać o pielegęnowanie Waszych nowych powolań.

         Tę moją prośbę do Matki Generalnej (Prowincjalnej) motywuję tym, że mamy naprawdę wielką potrzebę posługi Sióstr w naszej Parafii. Również ta moja prośba jest podyktowana pięknym świadectwem Sióstr Zakonnych, jakie spotkałem w wielu Parafiach na Ukrainie czy w innych krajach. Nie sposób teraz wymienić wszystkich oczekiwań względem Sióstr, ale w rzeczywistości nie mam osobiście jakichś specjalnych wymagań, czy oczekiwań jako Proboszcz. Mam tylko jedną propozycję – abyśmy, jako Kapłani i Siostry Zakonne, wspólnie słuzyli Panu Bogu w tych ludziach, podtrzymywali siebie w wierności powołania Kapłańskiego i Zakonnego, oraz byli żywymi świadkami wiary dla tych wszystkich, do których nas Bóg posyła.

         Oczywiście będziemy musieli uzgodnić umowę wspołpracy, ustalić obowiązki według możliwości obydwuch stron, omówić warunki mieszkania, jasno i konkretnie domówić się o wynagrodzenie, a także zatwierdzić Wasze oczekiwania względem naszego Zakonu i Parafii. Przedewszystkim chciałbym, aby to z Waszej strony była większa propozycja, aniżelij tylko moje wymagania odnośnie do Was. Zależy mi na radykalnym życiu w powołaniu, a więc na modlitwie, praktykach duchownych i Zakonnych, godnym zachowywaniu się, i abyśmy przez to mogli świadczyć o Chrystusie i zwyczajnie po ludzku byśmy mogli być szczęśliwymi, że możemy się spełniać, że ktoś nas potrzebuje i że jesteśmy szanowani. Nie mam wymagań odnośnie Sióstr co do wieku, pochodzenia, wykształcenia, talentów, specjalizacji, zawodu, a nawet poprzedniej historii życiowej własnej lub zakonnej. Ważne, żeby chciały Siostry bez przymusu tu do nas przyjść. Wystarczy, że umieją się modlić, że są wierzące i że chcą takie być. Wszystko inne jest dodatkiem, oczywiście często pomocnym. Ale zawsze liczy się miłość do Boga i do ludzi, z jaką patrzymy Bogu w Oczy i ludziom. Reszty można się nauczyć w życiu: grać, śpiewać, jeździć samochodem, budować, malować – i na te sprawy będą Siostry miały możliwość u nas, aby to opanować. A poza tym pozostaje – w miare możliwości – katecheza, zakrystia i pomoc w dojazdowych Parafiach.

         Nie chcę nakładać Siostrom zbyt wiele obowiązków, bo raczej wolę, aby Siostry pomogły mi wychować ludzi do poczucia obowiązku w Parafii, bo nas zmieniają po jakimś czasie, a oni zostają na zawsze lub na dłużej. My możemy im w wielu rzeczach i sprawach pomóc, ale to oni powinni zadbać o wszystko, co odnosi się do ich Parafii, ich kościoła i swojego dobrego samopoczucia z nami.

         Proszę więc Przewielebną Matkę Generalną (Prowincjalną) o wspólną modlitwę w tej sprawie i również o pozytywną odpowiedź na moją prośbę. Ludzie już tu na Was czekają, a my Paulini przedewszystkim. Na dzisiejszy dzień już znaleźliśmy dla Was mieszkanie w dobrym stanie i w dobrym miejscu, które nie będziecie musiały kupować. Może to być na zawsze Wasz dom, lub poszukamy Wam coś innego, jeżeli zechcecie. Bo odnośnie tego mieszkania mamy taki plan, aby w przyszłości to było centrum Rekolekcyjne i miejsce dla Oaz, czy innych duszpasterskich spotkań. Paulini zadbaliby o remonty, a Siostry opiekowałyby się duchowo tym miejscem i pomagały nam w organizacji oraz prowadzeniu tych spotkań. Jest to duży dom, wielkie podwórko, letnia kuchnia, piewnica na dworze, obok stary dom, stodoła, dwie studnie, wykopane jezioro (w tej chwili bez wody, bo gospodarz jest schorowany), ogród, duże pole i całość gospodarki ma pół hektara ziemi. Miejsce jest malownicze i blizko (100 metrów) od Dworca Kolejowego. Można łatwo dojechać do Stolicy (do Kijowa), a przez to nie ma problemów z łącznością lokomocyjną. Ten dom jest w Zarudyńcach na dojazdowej naszej Parafii (12 kilometrów od Różyna). Dlaczego taki wybór? Ponieważ jest to liczniejsza Parafia od Różyńskiej, dwókrotnie więcej ludzi przychodzi do Kościoła, jest sporo dzieci i młodzieży, mamy propozycję pójścia z katechezą do szkoły, jest dużo chorych i starszych osób, którymi też trzeba się zająć duszpastersko, odprawiamy tam Mszę Świętą dwa lub trzy razy w tygodniu, a nawet proszą nas wierni o codzienną Mszę Świętą (co będzie możliwe z przybyciem do nas Sióstr) i zaczynamy budować kaplicę, bo narazie odprawiamy Nabożeństwa w byłym przedszkolu. Jest to Parafia z perspektywą, która kiedyś nawet pomoże nam w rozwoju Różyna. Ta sprawa jest już przemyślana i zatwierdzona naszym Przełożonym Ojcem Delegatem na Ukrainie Ojcem Romanem Serafinem Łabą OSPPE. Pozostaje tylko znaleźć chętnych Sióstr, aby przyszły do nas. A napewno nie będziecie żałowały, że będziecie wśród nas. Zapewniamy Wam pomoc i modlitwę. Proszę nie odmówić nam w tej prośbie.

         Życzę Wam obfitych łask Bożych, opieki Matki Najświętszej, wstawiennictwa Waszych Świętych Patronów, każdą z Was pozdrawiam i z serca błogosławię + w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

         Czekamy na Was, Drogie Siostry!

         Szczęść Wam Boże!

Z poszanowaniem i modlitwą

O. Laurencjusz Jan Żezicki OSPPE, paulin

Proboszcz i Przeor w Różynie

Różyn, 26 sierpnia 2012 A. D.,

w dniu Zakonnego paulińskiego Odpustu Matki Bożej Częstochowskiej z Jasnej Góry

їхня відповідь

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Drogi Ojcze Laurencjuszu!

W odpowiedzi na Ojca e-mail wyrażam podziękowanie za złożoną nam propozycję. Ponieważ nasza wspólnota w Polsce jest podporządkowana bezpośrednio Matce generalnej i Zarządowi, dlatego też Ojca pismo przetłumaczyłam na jęz. włoski i wysłałam na ręce Przełożonej generalnej w Rzymie do rozpatrzenia. Ponieważ obecnie odbywa ona wizytacje naszych misji, odpowiedź może zabrać trochę czasu. Ale piszę, żeby Ojcu powiedzieć, że treść zaproszenia - za które serdecznie dziękujemy - zostanie rozpatrzona. Jeżeli z Ojca strony propozycja jest aktualna, będziemy w kontakcie, aż do wyjaśnienia sprawy i decyzji moich przełożonych.

Pozdrawiam i z Panem Bogiem!

s.M.Justyna Sołtys

CHARYZMAT MATKI AUGUSTYNY
I JEJ ZGROMADZENIA

Siostry Miłości Naszej Pani Dobrej i Nieustającej Pomocy noszą medalion, na którym umieszczone są słowa: "BÓG JEST MIŁOŚCIĄ".

W swym pierwszym liście św. Jan wyjaśnia,
iż miłość Boga jest nierozerwalnie złączona
z miłością bliźniego: "Takie zaś mamy od Niego przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował
też i brata swego (1 J 4,21). Doświadczenie Bożej miłości w wigilię pierwszej Komunii św. Skłoniło Karolinę do udzielenia Bogu odpowiedzi z całą siłą jej płomiennej duszy. Już w pensjonacie nazywano ją "małą siostrą miłości".

Swego rodzaju streszczeniem charyzmatu każdego zgromadzenia zakonnego jest także sama jego nazwa. Dlaczego "Siostry Miłości"? Ponieważ Miłość to motyw przewodni w całej historii Zgromadzenia. Matka Augustyna jeszcze jako dziecko tak właśnie odczytywała swoje powołanie: "Będę siostrą miłości". Wpierw doświadczywszy miłości Bożej we własnym życiu, chciała ją nieść najbardziej potrzebującymi w tym właśnie, w miłości odczytywała swój własny, osobisty charyzmat oraz charyzmat rodzącego się z jej inspiracji Zgromadzenia.

A dlaczego "Siostry Miłości Naszej Pani Dobrej i Nieustającej Pomocy"? Matka Boża być musiała! Zbyt ważne miejsce zajmowała Ona w życiu duchowym Matki Augustyny, by mogło zabraknąć Jej imienia w nazwie Zgromadzenia. Tytuł "Naszej Pani Dobrej Pomocy (lub Rady)" wziął się stąd, że do Maryi pod tym wezwaniem zwracała się Założycielka w momencie, gdy miały się rozstrzygnąć losy fundacji jej instytutu (w latach: 1849-50).
Natomiast tytuł "Nieustającej Pomocy" pochodzi z czasów pobytu Matki Augustyny w Rzymie, gdzie utrzymywała ona bliski kontakt z redemptorystami, już wówczas propagującymi bardzo prężnie kult ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Matka Augustyna spędzała wiele czasu na modlitwie przed tą ikoną w kościele pw. Św. Alfonsa. Pociągał ją zapał, z jakim ludność Wiecznego Miasta zwracała się we wszystkich swoich potrzebach do Maryi w tym obrazie i pod tym wezwaniem. Doszła wówczas do wniosku, że - jak później napisała - dobra pomoc Maryi (tak brzmiała dotychczasowa nazwa Zgromadzenia) nie mogła być przejściowa, ale nieustająca. Okres ten był bodajże najtrudniejszym tak w życiu Założycielki, jak i Zgromadzenia. Pośród nieustannych utrapień i burz Matka Augustyna jeszcze raz powierza się pomocy Maryi i obiecuje, że do już istniejącego tytułu doda przymiotnik "nieustająca". Zamierzenie to spotkało się z jednomyślną aprobatą wszystkich sióstr. I tak, od 20 lipca 1872 r., oficjalna nazwa Zgromadzenia brzmi: "Siostry Miłości Naszej Pani Dobrej i Nieustającej Pomocy".

Oto jak pisał o Matce Augustynie ojciec Lelouchier: "Cechą charakterystyczną - żeby nie powiedzieć jedyną - Matki była całkowita i niezmienna zgodność z wolą Bożą. Nigdy nie widziano jej smutnej, zakłopotanej, czy niespokojnej pośród utrapień doczesnych i duchowych, które ją gnębiły, albo też pośród zmartwień wewnętrznych, które ją raniły. Widząc ją nieruchomą na wózku inwalidzkim, zawsze dobrą, słodką, spokojną, uprzejmą, wdzięczną za małe przysługi, nie mogłem uniknąć porównania jej do skały niewzruszonej, w którą bezskutecznie uderzyła burza".

Ponieważ "Bóg jest Miłością", usiłuje Go spotkać i pogłębić swoją wiarę, czerpiąc siłę z życia wypełnionego modlitwą, pobożnością eucharystyczną, kontemplacją męki Jezusa oraz całkowitym zaufaniem Maryi...
Ponieważ "Bóg jest Miłością", stara się zawsze odkrywać i wypełniać Jego wolę we wszystkim, zwłaszcza w wyborze dzieł do wypełnienia...
Ponieważ "Bóg jest Miłością", zaakceptuje radośnie wszystkie trudy i cierpienia, które Bóg na nią dopuści, przekonana, iż cierpienie Jemu ofiarowane ma wartość zbawczą, wartość apostolatu...

Ponieważ "Bóg jest Miłością", zechciała poświęcić się w służbie Kościołowi, a zwłaszcza Kościołowi lokalnemu, Kościołowi maurytyjskiemu...
Ponieważ "Bóg jest Miłością", i stał się sługą wszystkich biednych, zawsze szła przede wszystkim do najbiedniejszych, najmniejszych, wydziedziczonych...
Ponieważ "Bóg jest Miłością", potrafiła świadczyć o tej miłości przede wszystkim będąc czułością dla wszystkich, którzy cierpią, szczególnie dla porzuconych dzieci, osób starszych, chorych i dla cierpiących sióstr...

https://plus.google.com/u/0/photos/101026907223830318461/albums/5690026074305539489



відповідь Уршулянок OSU

ZGROMADZENIE SIÓSTR URSZULANEK UNII RZYMSKIEJ

PROWINCJA  POLSKA

ul. Racławicka 101, 02-634 WARSZAWA

tel/fax 22 844 68 69, e-mail: urszulanki.prow@osu.pl

Warszawa, 20 września 2012 r.

Czcigodny Ojcze

            Zgodnie z zapewnieniem zawartym w liście e-mailowym przesłanym do Ojca w dniu
4 września br., pragnę przekazać Ojcu decyzję podjętą przeze mnie wraz z Radą Prowincjalną w trakcie zakończonych wczoraj narad, dotyczącą propozycji zaangażowania się nas, jako Polskiej Prowincji Urszulanek Unii Rzymskiej, w pracę apostolską w Zarudyncach, na terenie Waszej paulińskiej Parafii p.w. Bożego Ciała w Różynie na Ukrainie.

Po wielostronnym rozeznaniu, uwzględniającym wszystkie dostępne nam informacje
i argumenty, realną sytuację naszej Prowincji (zwłaszcza wspólnot aktualnie istniejących na Ukrainie) oraz – wierzymy w to głęboko – z pomocą łaski Bożej, jaka jest nam dana, zdecydowałyśmy, że nie możemy podjąć nowego zaangażowania w Zarudyncach, by odpowiedzieć na Wasze zaproszenie i w sposób odpowiedzialny realizować związane z tym oczekiwania, co do współpracy w służbie i ewangelizacji.

Jedną z zasadniczych przeszkód jest sytuacja personalna prowincji. Inne zaś wynikają z kontekstu szeroko rozumianego planowania oraz konieczności podejmowania roztropnych kroków, uwzględniający całokształt podejmowanej przez nas misji w Kościele polskim
i ukraińskim oraz w naszym międzynarodowym Instytucie.

Życzymy Bożej i ludzkiej pomocy w kontynuacji podejmowanych w Różynie
i Zarudyncach dzieł.

Z modlitwą i wyrazami głębokiego szacunku

s. Maria Jaworska OSU
przełożona prowincjalna

______________________________________

Czcigodny Ojciec Proboszcz
O. Laurencjusz Jan Żezicki OSPPE

Parafia Bożego Ciała

ul. Lenina 15, 13600 Różyn

UKRAINA




SIOSTRY ALBERTYNKI

Szczęść Boże

Pragnę podziękować Ojcu za przedstawienie interesującej propozycji podjęcia posługi na Ukrainie. Jednak ze względów personalnych, nie jesteśmy w stanie otwierać nowych domów. Zapewniamy o modlitwie i ufamy, że Bóg pośle odpowiednie osoby do pracy w tym pięknie przedstawionym przez Ojca miejscu.

W imieniu Przełożonej Generalnej s. Weronika Mościcka - sekretarka