Formacja do Kapłaństwa w Paulińskim Zakonie

Formacja do kapłaństwa
Paulin przez całe swoje życie troszczy się o ludzką i duchową formację swojej osoby, jednak rozpoczynając życie zakonne wchodzi w szczególną formację początkową. Rozpoczyna się ona już u aspirantów - kandydatów, którzy utrzymują z Zakonem kontakt żyjąc jeszcze w swoim środowisku rodzinnym.     Jeżdżą oni na nasze rekolekcje powołaniowe i dni skupienia. Odczytują swoje powołanie uczestnicząc w życiu swojej parafii, zgłębiając więź z Chrystusem w sakramentach świętych i na modlitwie. Po podjęciu decyzji o wstąpieniu do naszego Zakonu, kandydaci na kapłanów rozpoczynają prenowicjat, trwający od połowy lipca do końca sierpnia w Krakowie na Skałce, a po nim roczny nowicjat w Żarkach - Leśniowie k. Częstochowy. Uwieńczony jest on pierwszymi ślubami zakonnymi.     Bracia klerycy rozpoczynają sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne w naszym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie na Skałce. Jest to czas przygotowujący ich do pracy duszpasterskiej. Po piątym roku składają śluby wieczyste i przyjmują święcenia diakonatu. Po szóstym roku przyjmują święcenia kapłańskie.     Przez całe dalsze życie paulin troszczy się o ciągłe odczytywanie obecności Chrystusa w swoim życiu, co nazywamy formacją permanentną (ciągłą).     Nowicjat jest szkołą życia zakonnego a zarazem próba powołania. Służy ona rozwojowi ludzkiej i chrześcijańskiej osobowości oraz rozpoczyna formację zakonną paulina.     Nowicjat ma na celu wzrost powołania i stanie się dla nowicjusza szczęśliwym początkiem współpracy z łaską Bożą prowadząc do przemiany w "nowego człowieka" w Chrystusie na wzór naszego patriarchy św. Pawła Pierwszego Pustelnika poprzez wykorzenienie swoich wad i nabywania cnót przez umartwienia, ascezę i karność zakonną.     To czas, aby przejrzeć się życiu paulińskich mnichów, rozkochać w sobie SŁOWO BOŻE, modlitwę różańcową, ale to także doskonały czas, aby wśród codziennych obowiązków i pracy fizycznej odnaleźć pokój i miłość we własnym sercu, aby spojrzeć na siebie oczami przyszłego eremity w charyzmacie "Solus cum Deo solo" - Sam na sam z Bogiem, wsłuchując się w głos Leśniowskiej Pani, która od wieków jest strażniczką nowicjackiego domu.     Poprzez ten czas nowicjusz upewnia się w swoim powołaniu i podejmuje decyzję o złożeniu się Bogu w ofierze miłości poprzez przyjęcie zakonnego habitu, jak i złożenie ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.     Nowicjat w naszym zakonie trwa rok dla aspirantów do kapłaństwa; dwa lata dla braci zakonnych, w tym pierwszy rok jest kanoniczny.     Semianarium...    W 1472 ks. Jan Długosz sprowadził na Skałkę mnichów z Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika. Z woli Bożej są oni tu nieprzerwanie po dziś dzień, tworząc ważną część historii pulińskiego Zakonu. Ale co ma Skałka wspólnego ze studiami? O mnichach studiujących w klasztorach słyszeliśmy z reguły w odniesieniu do benedyktynów, jednak paulini...?! W 1653 r. Paulini otrzymują pozwolenie od Stolicy Apostolskiej na otworzenie domu studiów filozoficzno - teologicznych. Los padł na Skałkę. Tak więc studia paulińskie mają swój początek właśnie tu, na Skałce, pod królewskim Wawelem, pod skrzydłami opieki św. Michała Archanioła wespół ze św. Stanisławem, biskupem i męczennikiem ze Skałki.     I tak oto, przeszło 350 lat krakowska Skałka jest związana ze studiami, które obejmują filozofię - 2 lata i teologię - 4 lata, jako etap formacji przyszłych kapłanów - Paulinów. Różne burze dziejowe sprawiły, że nie zawsze na Skałce odbywało się przygotowanie paulińskich kandydatów do kapłaństwa. Jednak to miejsce pokoleniom Paulinów kojarzy się z jednym: Seminarium. Nazwa ta kryje w sobie niezwykła tajemnicę drogi ku jeszcze większej tajemnicy Chrystusowego Kapłaństwa.      Tajemnica i dar, które dojrzewają w murach skałecznego seminarium. To tu stajemy się kapłanami, tak, bo moment święceń kapłańskich jest przypieczętowaniem tej prawdy. Tu poznajemy Najświętszego Kapłana, Jezusa Chrystusa i to nie tylko przez studia. Owszem, one są ważne, ale nie najważniejsze.      Mnich - kapłan to nade wszystko człowiek modlitwy. Tak więc seminarium to wielka szkoła modlitwy, gdzie dojrzewa nasze powołanie, gdzie pogłębia się nasza przyjaźń z Bogiem. A modlitwa, nasze spotkanie z Jezusem jest przede wszystkim codzienną Eucharystią oraz chórową modlitwą brewiarzową. To fundamenty życia duchowego wspólnoty zakonnej.